Πιθανότατα σκέφτηκες ότι εφόσον δεν μπήκε κάποιο νέο άρθρο για τόσο καιρό, μάλλον παρατήσαμε αυτό το ημερολόγιο κρίσης. Πιθανότατα το σκεφτήκαμε κι εμείς. Αλλά αν ξέρεις τον τρόπο που λειτουργούν τα πράγματα στην Ελλάδα, ξέρεις ότι το καλοκαίρι είναι μια περίοδος που όλα σταματάνε. Εκτός από τις σχολικές διακοπές, οι ρυθμοί πέφτουν στις δουλειές, η τηλεόραση παίζει μόνο επαναλήψεις, ακόμα και τα δελτία ειδήσεων των «σοβαρών» καναλιών ασχολούνται με ελαφρότερα θέματα από ό,τι το χειμώνα. Γιατί αυτό το μπλογκ θα ήταν εξαίρεση; Κάποιος μπορεί να πει ότι φέτος δεν είναι σαν κάθε άλλη χρονιά. Όμως φέτος αποδείχτηκε ότι ακόμα και υπό την πίεση μιας οικονομικής κρίσης, ο ελληνικός λαός έχει (για την ώρα) πιο ψηλά σαν προτεραιότητα την καλοκαιρινή χαλάρωση από ό,τι την αγωνία για το μέλλον, ίσως ακόμα και την αγωνία για το παρόν. Βέβαια βοήθησε και το γεγονός ότι ο τουρισμός δίνει πάντα μια ώθηση στην οικονομία και αναπτερώνει λίγο το ηθικό, έστω για 3-4 μήνες. Τώρα έχουμε μπροστά μας τους υπόλοιπους 8-9 μήνες μέχρι να ξεκινήσει η επόμενη αναπτέρωση ηθικού.
Στην ψυχολογία της οικονομίας κάτι κινείται. Έχουν γίνει 2 συμφωνίες οι οποίες δείχνουν ότι υπάρχει διάθεση για επενδύσεις στην Ελλάδα. Η μια αφορά τον εμπορευματικό σταθμό του λιμανιού του Πειραιά, που πλέον θα τον αναλάβει η Cosco (κινέζικη κρατική ναυτιλιακή εταιρία) και η δεύτερη αφορά ένα άλλο λιμάνι-ενεργειακό κόμβο (Αστακός) μαζί με ένα τμήμα του παλιού εγκαταλειμμένου αεροδρομίου της Αθήνας όπου η κρατική επενδυτική εταιρία του Κατάρ σκοπεύει να εκμεταλλευτεί με ξενοδοχεία, καζίνο κλπ. Έχει ένα ενδιαφέρον ότι και οι 2 αυτές κινήσεις προέρχονται από χώρες-outsider (Κίνα, Κατάρ) ως προς την ελληνική οικονομία, που βλέπουν όμως στην Ελλάδα την ευκαιρία να πατήσουν πόδι στην ΕΕ. Αν οι κινήσεις αυτές πετύχουν, θα είναι μια θετική εξέλιξη, μιας και η Ελλάδα παρ΄ό,τι δυτική χώρα (ΕΕ, ΝΑΤΟ) θα έχει σημαντικές σχέσεις και με μη-δυτικές, ανεπτυγμένες οικονομίες, που χρειάζονται την Ελλάδα, όσο και η Ελλάδα εκείνες.
Στην ουσία όμως της οικονομίας δεν κινούνται και πολλά. Πολλές επιχειρήσεις έχουν κλείσει και από την αρχή του χρόνου υπάρχουν περίπου 120.000 νέοι άνεργοι – ενώ την ίδια στιγμή οι νέες αγγελίες εργασίας είναι όλο και λιγότερες.
Η κυβέρνηση εκτός από το να μαζεύει λεφτά από φόρους (πράγμα που έτσι κι αλλιώς δεν κάνει καλά) προσπαθεί να βάλει το κράτος συνολικά σε μια τάξη. Αυτό φαίνεται να είναι ακόμα πιο δύσκολο, μιας και είναι το ΠΑΣΟΚ που στη δεκαετία του ’80 δημιούργησε αυτό το τερατώδες κράτος, κακόμαθε τους πολίτες, και τώρα εμφανίζεται να τους ζητάει και τα ρέστα για τα προβλήματα που υπάρχουν.
Ένα πολύ περιεκτικό άρθρο από το VanityFair από τον Michael Lewis. (αν δεν έχετε ζήσει στην Ελλάδα, θα σας βοηθήσει πολύ να καταλάβετε πράγματα που εγώ θα χρειαζόμουν πολύ χρόνο για να εξηγήσω)
ΥΓ.: Στο άρθρο που δημοσιεύσαμε στις 8 Μαΐου σημειώναμε: "Η Ελλάδα μοιάζει με μια έκταση γης που ξαφνικά βρέθηκαν εγκλωβισμένοι 12 εκ. κάτοικοι και πρέπει να αποφασίσουν με ποιο τρόπο θα οργανώσουν τη ζωή τους, χωρίς να υπάρχει τίποτα. Και ο καθένας κάνει του κεφαλιού του, έχοντας στο μυαλό του μια δική του έννοια για τη «νίκη»."
Ο Michael Lewis γράφει κάτι παρεμφερές: "Η δομή της ελληνικής οικονομίας θεωρητικά είναι συνεταιριστική, αλλά η αντίληψη που επικρατεί στη χώρα, είναι το αντίθετο της συλλογικότητας. Η πραγματική της δομή είναι ο-καθένας-για-την-πάρτη-του".
Στην ψυχολογία της οικονομίας κάτι κινείται. Έχουν γίνει 2 συμφωνίες οι οποίες δείχνουν ότι υπάρχει διάθεση για επενδύσεις στην Ελλάδα. Η μια αφορά τον εμπορευματικό σταθμό του λιμανιού του Πειραιά, που πλέον θα τον αναλάβει η Cosco (κινέζικη κρατική ναυτιλιακή εταιρία) και η δεύτερη αφορά ένα άλλο λιμάνι-ενεργειακό κόμβο (Αστακός) μαζί με ένα τμήμα του παλιού εγκαταλειμμένου αεροδρομίου της Αθήνας όπου η κρατική επενδυτική εταιρία του Κατάρ σκοπεύει να εκμεταλλευτεί με ξενοδοχεία, καζίνο κλπ. Έχει ένα ενδιαφέρον ότι και οι 2 αυτές κινήσεις προέρχονται από χώρες-outsider (Κίνα, Κατάρ) ως προς την ελληνική οικονομία, που βλέπουν όμως στην Ελλάδα την ευκαιρία να πατήσουν πόδι στην ΕΕ. Αν οι κινήσεις αυτές πετύχουν, θα είναι μια θετική εξέλιξη, μιας και η Ελλάδα παρ΄ό,τι δυτική χώρα (ΕΕ, ΝΑΤΟ) θα έχει σημαντικές σχέσεις και με μη-δυτικές, ανεπτυγμένες οικονομίες, που χρειάζονται την Ελλάδα, όσο και η Ελλάδα εκείνες.
Στην ουσία όμως της οικονομίας δεν κινούνται και πολλά. Πολλές επιχειρήσεις έχουν κλείσει και από την αρχή του χρόνου υπάρχουν περίπου 120.000 νέοι άνεργοι – ενώ την ίδια στιγμή οι νέες αγγελίες εργασίας είναι όλο και λιγότερες.
Η κυβέρνηση εκτός από το να μαζεύει λεφτά από φόρους (πράγμα που έτσι κι αλλιώς δεν κάνει καλά) προσπαθεί να βάλει το κράτος συνολικά σε μια τάξη. Αυτό φαίνεται να είναι ακόμα πιο δύσκολο, μιας και είναι το ΠΑΣΟΚ που στη δεκαετία του ’80 δημιούργησε αυτό το τερατώδες κράτος, κακόμαθε τους πολίτες, και τώρα εμφανίζεται να τους ζητάει και τα ρέστα για τα προβλήματα που υπάρχουν.
Ένα πολύ περιεκτικό άρθρο από το VanityFair από τον Michael Lewis. (αν δεν έχετε ζήσει στην Ελλάδα, θα σας βοηθήσει πολύ να καταλάβετε πράγματα που εγώ θα χρειαζόμουν πολύ χρόνο για να εξηγήσω)
ΥΓ.: Στο άρθρο που δημοσιεύσαμε στις 8 Μαΐου σημειώναμε: "Η Ελλάδα μοιάζει με μια έκταση γης που ξαφνικά βρέθηκαν εγκλωβισμένοι 12 εκ. κάτοικοι και πρέπει να αποφασίσουν με ποιο τρόπο θα οργανώσουν τη ζωή τους, χωρίς να υπάρχει τίποτα. Και ο καθένας κάνει του κεφαλιού του, έχοντας στο μυαλό του μια δική του έννοια για τη «νίκη»."
Ο Michael Lewis γράφει κάτι παρεμφερές: "Η δομή της ελληνικής οικονομίας θεωρητικά είναι συνεταιριστική, αλλά η αντίληψη που επικρατεί στη χώρα, είναι το αντίθετο της συλλογικότητας. Η πραγματική της δομή είναι ο-καθένας-για-την-πάρτη-του".
RSS Feed